Hoe regelgeving duurzaam beleggen stimuleert

De beleggingswereld had altijd al te maken met regelgeving, om eindbeleggers te beschermen enormen in stand te houden in deze biljoenenindustrie. Wel nieuw is dat de regelgeving nu veel meer is gericht op het stimuleren van duurzaam beleggen, vooral via het Sustainable Finance Action Plan (SFAP) van de EU.

Het plan is vooral bedoeld om de klimaatdoelen van het Akkoord van Parijs en de Europese Green Deal te realiseren. Het krijgt deels gestalte in de vorm van nieuwe regels, zoals de Sustainable Finance Disclosure Regulation (SFDR), die duidelijk maakt wat duurzame beleggingsfondsen zijn, en de Taxonomy Regulation, die vermogensbeheerders verplicht te rapporteren over hun (positieve en negatieve) impact.

Het SFAP heeft drie hoofddoelen. Ten eerste moet het kapitaalstromen naar duurzame beleggingen loodsen, weg van sectoren die medeverantwoordelijk zijn voor de opwarming van de aarde, zoals fossiele brandstoffen. Ten tweede moet het helpen de financiële risico’s te beheren die ontstaan door de klimaatverandering, de uitputting van hulpbronnen en de aantasting van het milieu. En tot slot moet het transparantie en langetermijndenken stimuleren in de financiële wereld en economie.

De SFDR streeft ernaar om het duurzaamheidsprofiel van fondsen beter vergelijkbaar en begrijpelijker te maken voor eindbeleggers. In het beleggingsproces moeten de fondsen daarom gebruikmaken van vastgestelde maatstaven voor eigenschappen op het gebied van milieu, maatschappij en ondernemingsbestuur (environmental, social and governance; ESG). Zoals de naam al suggereert, komt de nadruk veel sterker te liggen op openheid, met onder meer nieuwe regels voor het vaststellen van schadelijke impact van ondernemingen waarin is belegd.

Robeco heeft een speciaal projectteam van meer dan 40 mensen samengesteld om alle aspecten van het SFAP, dat in fases wordt ingevoerd, te integreren in onze processen. De eerste belangrijke deadline van 10 maart 2021 voor de categorisering van fondsen en de vereiste informatieverschaffing in prospectussen van fondsen en op websites werd gehaald zonder problemen.

Het SFAP is in maart 2018 opgesteld door de Europese Commissie, als reactie op de historische ondertekening van het Akkoord van Parijs in december 2015 en op de Duurzame Ontwikkelingsagenda voor 2030, die eerder in 2015 was opgesteld door de Verenigde Naties (VN) en aan de basis stond van de Duurzame Ontwikkelingsdoelen. Daarnaast sluit het plan ook aan bij de Europese Green Deal, die ervoor moet zorgen dat de EU in 2050 CO2-neutraal is.

De regelgeving heeft een zeer breed bereik en geldt onder meer voor vermogensbeheerders, pensioenfondsen, banken en verzekeraars. Een heel zichtbaar en invloedrijk element in de nieuwe regelgeving is de verdeling van fondsen en mandaten in drie categorieën, zoals beschreven in Artikel 6, 8 en 9 van de SFDR.

• Artikel 6-fondsen integreren geen enkele vorm van duurzaamheid in hun beleggingsproces.

• Artikel 8 is van toepassing “…wanneer een financieel product onder andere ecologische of sociale kenmerken of een combinatie van die kenmerken promoot, op voorwaarde dat de ondernemingen waarin is belegd praktijken op het gebied van goed bestuur volgen.

• Artikel 9 geldt voor producten die zich specifiek richten op duurzame beleggingen en is van toepassing “…indien een financieel product duurzame beleggingen tot doel heeft en een index als referentiebenchmark is aangewezen.”
  

Ongeveer 95% van de fondsen van Robeco is geclassificeerd als Artikel 8 (83%) of Artikel 9 (12%) en slechts 5% als Artikel 6. Onder Artikel 8 vallen de standaard strategieën met ESG-integratie en de specifieke duurzaamheidsstrategieën. De Artikel 9-fondsen zijn de impactstrategieën die vallen onder het merk RobecoSAM. Slechts een handjevol fondsen integreert geen ESG-factoren, bijvoorbeeld omdat ze gebruikmaken van derivaten of kasrekeningen.

Vanaf juli 2021 zijn verklaringen over negatieve impact verplicht. Alle vermogensbeheerders moeten dan beschrijven hoe ze bij het nemen van beleggingsbeslissingen op basis van hun duediligencebeleid rekening houden met grote negatieve impact van bedrijven waarin ze beleggen. Daarnaast moeten ze aangeven hoe ze deze negatieve impact beperken.

Hiervoor is een systeem ontwikkeld met 64 indicatoren voor negatieve impact. Voor 18 van deze indicatoren geldt een verplichte rapportage en voor de overige 46 is de rapportage vrijwillig. Hoewel de precieze eisen nog maar kort geleden bekend zijn gemaakt, is Robeco al druk bezig zich hierop voor te bereiden. Zo wordt er al een prototype van een tool ontwikkeld die de impact van de regelgeving beoordeelt.

Een ander belangrijk element van de SFAP is de voorgestelde EU Taxonomy, die moet zorgen voor een eenduidige opvatting over wat er precies wordt verstaan onder ‘groene activiteiten’. De EU heeft minimumcriteria opgesteld waar economische activiteiten aan moeten voldoen om als ecologisch duurzaam beschouwd te worden.

Kort gezegd moeten activiteiten bijdragen aan één of meerdere van de volgende zes milieudoelen: tegengaan van klimaatverandering, aanpassing aan klimaatverandering, bescherming van water en maritieme hulpbronnen, transitie naar een circulaire economie, afvalpreventie, en bescherming of herstel van biodiversiteit en ecosystemen.