We kunnen wel zeggen dat credits de laatste tijd opmerkelijk stabiel zijn, ondanks een groot aantal mogelijke obstakels. Zo hadden politieke onrust in Europa, extreme rentevolatiliteit, geopolitieke escalaties en de Amerikaanse presidentsverkiezingen – om er maar een paar te noemen – redelijkerwijs kunnen leiden tot flinke onzekerheid en risicoaversie. Deze periodes waren doorgaans echter slechts van korte duur en ‘kopen in de dip’ was steeds de juiste reactie.

Achteraf gezien zijn we dit jaar iets te voorzichtig geweest. Ons basisscenario van vertragende groei, aanhoudende desinflatie en een ruimer monetair beleid dat de kredietverlening ondersteunt, is inderdaad uitgekomen. Maar met het oog op de overvloed aan risico's aan de horizon hadden we niet verwacht dat de spreads het jaar zouden eindigen op, of dicht bij, het krapste niveau van deze eeuw.

Wat hebben we gemist? De kracht van de rente!

Creditbeleggers meten waarde meestal af aan de spread, maar het wordt steeds duidelijker dat de totale rente een veel grotere drijfveer is voor veel marktdeelnemers. Dit levert een soort ‘waarderingsraadsel’ op, waarbij krappe spreads samengaan met aantrekkelijke rentes. Op dit moment weegt de aantrekkingskracht van de hogere rente zwaarder dan de krappe spreadniveaus, wat maakt dat de vraag naar credits onverminderd groot blijft.

Dit brengt ons terug bij de clickbaittitel van dit stuk. Ja, de spreads kunnen nog uitlopen, maar wanneer en waarom blijft onzeker. We hebben moeite om enthousiast te worden over het huidige spreadniveau, maar willen ook niet te negatief zijn met het oog op de overweldigende vraag in de markt. Gelukkig hebben wereldwijde creditbeleggers meer opties dan alleen een long of short risicopositie. We verwachten onze alpha op korte termijn te genereren met andere knoppen, terwijl we voldoende kruit drooghouden om eventuele volatiliteit in de komende maanden te benutten.